top of page

LĘK,

co warto o nim wiedzieć.

7 listopada 2017
  • Facebook
  • Twitter
  • SoundCloud Ikona społeczna
  • YouTube
download.jpg

 

 

 

Większość osób nie rozpoznaje u siebie objawów lęku, zamiast tego sądzą, że jest z nimi coś "źle". Niektórzy odczuwają fizyczne symptomy, między innymi: bóle brzucha, zwiększone tętno, duszność. Inni uważają, że są dziwnie słabi, a nawet, że oszaleli! Niestety, te myśli tylko sprawiają, że ludzie czują się jeszcze bardziej niespokojni.

Dlatego pierwszym krokiem do skutecznego zarządzania lękiem jest nauczyć się go rozumieć i rozpoznać. Samoświadomość jest tu bardzo ważna.

 

 

Lęk jest normalny.

Każdy czasem odczuwa lęk. Zaniepokojenie jest całkiem naturalnym objawem np. gdy siedzisz w rollercoasterze lub przed rozmową kwalifikacyjną  (1).

 

 

Lęk jest adaptacyjny.

Jest to system w naszym ciele, który:

  • pomaga nam radzić sobie z rzeczywistym niebezpieczeństwem (na przykład lęk pozwala nam odskoczyć z drogi unikając rozpędzonego samochodu);

  • motywuje nas do jak najlepszego wykonania (na przykład motywuje do przygotowania się do dużej prezentacji);

  • kiedy doświadczasz lęku, pojawia się reakcja "walka - ucieczka – zamarzanie " (nazywana również "reakcją adrenaliny"). Jest ta odpowiedź ciała na zagrożenia  i gotowość do samoobrony.

 

Doświadczamy lęku, gdy postrzegamy groźną dla nas sytuację lub myślimy, że jesteśmy zagrożeni. Jest to bardzo ważna informacja gdy istnieje realne niebezpieczeństwo (np. spotkanie z dzikim niedźwiedziem w lesie), ale staje się problemem, gdy "postrzegane niebezpieczeństwo" nie jest w rzeczywistości zagrażające (np. rozmowa z kimś czy biegając po trawniku pies).

 

Może Cię zainteresuje

Więcej na temat "walka - ucieczka – zamarzanie"

 

Reakcja naszego ciała na realne zagrożenie, np. spotkanie niedźwiedzia w lesie podczas wędrówek, może być aktywowana na kilka sposobów: uciekaj (uciekaj od niedźwiedzia), zamarznij  (pozostań nieruchomo, dopóki niedźwiedź nie odejdzie), lub walcz (np. krzycz i machaj rękoma, aby sprawiać wrażenie dużego i przerażającego co może spłoszyć zwierzę).

 

Taka reakcja może się też pojawić gdy wydarzy się coś, co tak na prawdę nie stanowi realnego niebezpieczeństwa, jednak sprawia, że czujesz się zagrożony np. rozmowa o pracę. W takiej sytuacji możesz czuć się roztrzęsiony lub zakłopotany, w efekcie czego zacząć atakować ludzi (walczyć) lub mieć trudności z jasnym myśleniem (zamrożenie). Te uczucia mogą stać się przytłaczające, co sprawi, że zechcesz uniknąć rozmowy o pracę (ucieczka).

Wiele osób przestaje robić rzeczy lub unika miejsc i osób, które wzbudzają w nich niepokój.

Lęk nie jest niebezpieczny.

Choć lęk może powodować, że  czujesz się nieswojo, nie jest on niebezpieczny lub szkodliwy dla Ciebie. Pamiętaj, że wszystkie uczucia, które odczuwasz, gdy jesteś zmartwiony, nie są po to, aby Cię ranić , lecz po to aby chronić przed niebezpieczeństwem.

 

Lęk nie trwa wiecznie.

Kiedy jesteś zaniepokojony, możesz mieć wrażenie, że niepokój będzie trwał wiecznie. Pamiętaj, że  lęk jest tymczasowy. Ostatecznie maleje i mija.

 

Lęk jest w większości anonimowy.

Większość ludzi (oprócz tych, z którymi jesteś blisko) nie jest w stanie rozpoznać, kiedy jesteś zaniepokojony.

 

Co się dzieje z Twoim ciałem, gdy opanowuje Cię lęk?

 

Lęk może powodować wiele odczuć w ciele. Pamiętaj, że zaniepokojony organizm przygotowuje się do niebezpieczeństwa. Zachodzące w nim „zmiany” nazywane są "reakcją alarmową", która odbywa się, gdy aktywowany jest naturalny system alarmowy ciała ("walka – ucieczka - zamarzanie").

 

  • Szybki rytm serca i szybki oddech – kiedy Twoje ciało przygotowuje się do reakcji na zagrożenie, zapewnia sobie wystarczającą ilość krwi i tlenu. Są one przekazywane do głównych grup mięśni i najważniejszych organów, umożliwiając ucieczkę lub walkę z niebezpieczeństwem.

 

  • Pocenie się - pocenie się chłodzi ciało. Powoduje także, że skóra jest śliska, co utrudnia atak zwierzęcia lub osoby, które chciałyby Cię chwycić.

 

  • Nudności i poczucie "zdenerwowania" w żołądku - W obliczu niebezpieczeństwa organizm wyłącza systemy / procesy, które nie są potrzebne do przeżycia. W ten sposób może kierować energię do funkcji, które są kluczowe dla przetrwania. Trawienie jest jednym z procesów, które nie jest potrzebne w momencie zagrożenia. Z tego powodu niepokój może prowadzić do uczucia "zdenerwowanego" żołądka, nudności lub biegunki.

 

  • Zawroty głowy lub zaczerwienienie - gdy jesteśmy w niebezpieczeństwie krew i tlen przepływają do największych grup mięśniowych (nogi, ramiona), a oddech przyśpiesza, aby w ten sposób wspomóc ten proces. Ta reakcja czasami powoduje hiperwentylację (zbyt szybkie, głębokie i intensywne oddychanie), co może powodować zawroty głowy lub zaczerwienienie. Ponadto, ponieważ większość krwi i tlenu trafia do rąk i nóg ("walka lub ucieczka"), w mózgu występuje niewielki spadek krążenia, co może prowadzić do zawrotów głowy. Nie martw się, niewielki spadek przepływu krwi w mózgu nie jest niebezpieczny.

 

  • Ciężka lub bolesna klatka piersiowa - gdy organizm przygotowuje się na niebezpieczeństwo mięśnie napinają się. Z tego powodu możesz czuć napięcie lub ból w klatce piersiowej za każdym razem gdy chcesz wziąć głęboki oddech.

 

  • Mdłości i mrowienie - hiperwentylacja (przyjmowanie zbyt dużej ilości tlenu w krótkim czasie) może powodować drżenie i mrowienie. Odczucia mrowienia mogą być związane z faktem, że włosy na naszych ciałach często „stoją” w obliczu niebezpieczeństwa, zwiększając wrażliwość na dotyk lub ruch. Wreszcie, palce u rąk i palce u nóg możemy czuć odrętwiałe ponieważ krew płynie z dala od miejsc, w których nie jest potrzebna (palce) i zasila duże grupy mięśni, które są niezbędne (ramiona, nogi).

 

  • Poczucie nierealność lub „jasna wizja” - w odpowiedzi na niebezpieczeństwo źrenice rozszerzają się, dzięki temu do oka dostaje się więcej światła, a my możemy więcej zobaczyć. Ta reakcja sprawia, że to co widzimy może stać się jaśniejsze lub zamazane, a czasami mniej realne. Mechanizm ten,  w epoce kamienia łupanego, pozwalał szybko reagować na zbliżające się niebezpieczeństwo. Pomimo, że dziś nie musimy już uciekać przed dzikimi zwierzętami, instynktowna reakcja nadal zakodowana jest w naszym mózgu. Umiejętność ta przydatna jest dziś w stanach realnego zagrożenia np. w ruchu ulicznym.

 

  • Ciężkie nogi - gdy nogi przygotowują się do reakcji na niebezpieczeństwo (walka lub ucieczka), zwiększone napięcie mięśni, oraz dopływ większej ilości krwi, może powodować uczucie ciężkich nóg.

 

  • Uczucie „zadławienia” - zwiększone napięcie mięśni wokół szyi lub przyśpieszony oddech powoduje wysychanie gardła, co w efekcie może powodować uczucie duszności.

 

  • Gorące i zimne „fale” - Te odczucia mogą być powiązane z poceniem się i kurczeniem naczyń krwionośnych w górnej warstwie skóry. To zwężenie  naczyń krwionośnych pomaga zmniejszyć utratę krwi jeśli ktoś został ranny podczas walki lub ucieczki.

 

 

 

Jak działa lęk.

Lęk nie tylko wpływa na ciało, ale także na myśli i zachowania. Lęk możemy rozpatrywać z trzech perspektyw:

  • objawy fizyczne (reakcja naszego ciała),

  • myśli (co mówimy sobie), 

  • zachowania (nasze działania).

Poznanie tych oznak może pomóc w radzeniu sobie z lękiem.

 

Poniżej w ramce schemat działania: "myśli - zachowanie - objawy".

 

MYŚLI

Co jeśli zapomnę co chcę powiedzieć podczas prezentacji?

ZACHOWANIE

Muszę znaleźć wymówkę, aby nie robić tej prezentacji.

OBJAWY FIZYCZNE

np. ból brzucha, zimny pot, przyśpieszone bicie serca.

Kiedy lęk staje się problemem?

 

Lęk jest problemem, gdy organizm reaguje tak, jakby istniało realne zagrożenie w sytuacjach gdy nie ma rzeczywistego niebezpieczeństwo. To tak, jakby posiadać system przeciwpożarowy z czujką dymu, która non stop się uruchamia – na spalone tosty w tosterze, na przypalony kotlet na patelni, na spalone ciastka w piekarniku.

 

Lęk jest pomocny i adaptacyjny, jeśli działa prawidłowo. Ale, jeśli włącza się co chwilę gdy nie ma prawdziwego niebezpieczeństwa, jak popsuty alarm, jest to nie tylko straszne, ale także bardzo wyczerpujące. Dlatego ważne jest aby lęk pojawiał się w odpowiednich momentach chroniąc nas przed realnym zagrożeniem.

 

 

Rozpoznanie fizycznych objawów lęku.

 

Możesz nauczyć się zidentyfikować fizyczne oznaki niepokoju zadając sobie pytanie: "Co się dzieje, gdy jestem niespokojny? Gdzie czuję lęk w moim ciele?" Na przykład możesz dużo pocić się, ciężko oddychać, mieć zawroty głowy lub zaczerwienienie, albo czuć objawy lęku w żołądku.

 

PAMIĘTAJ : Jeśli często doświadczasz wielu niewygodnych objawów fizycznych, a lekarze nie mogą znaleźć żadnych dolegliwości możesz mieć problemy z lękami. Na pewno nie jesteś "szalony".

Chociaż objawy te mogą być niewygodne, nie są szkodliwe.

 

 

Rozpoznanie niepokojących myśli.

 

Niepokój wpływa również na to, co myślimy. Niespokojne myśli zwykle powodują obawy przed czymś złym, co może nas spotkać w przyszłości - przyszłość może trwać przez następne 5 sekund, 5 minut lub 5 lat. 

 

 

Zauważanie niepokojących zachowań.

 

Lęk może sprawić, że poczujesz się bardzo niekomfortowo. Spowodować, że uwierzysz, w niebezpieczeństwo, więc nic dziwnego, że czujesz silne pragnienie ucieczki lub uniknięcia sytuacji / działań / osób, które sprawiają, że jesteś niespokojny. 

 

Aby pomóc Ci zidentyfikować sytuacje, których unikasz, spróbuj wymyślić jak najwięcej odpowiedzi na następujące pytania: 

 

  • Gdybyś się obudził jutro rano i wszystkie twoje lęki zniknęłyby, co byś zrobił?

  • Jak byś się zachowywał?

  • Jak ktoś Ci bliski rozpoznałby, że nie odczuwasz lęku?

 

Dokończ następujące zdania:

 

  • Mój lęk powstrzymuje mnie ...

  • Kiedy nie będę się martwić, będę w stanie ...

Może się zdarzyć, że lęk występuje stale i utrudnia funkcjonowanie w codziennym życiu. Mówimy wtedy o zaburzeniach lękowych. Według ICD-10 (Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób)  u dorosłych wyróżniamy m. in. następujące zaburzenia lękowe:

  • zaburzenia lękowe w postaci fobii (F40)

    • agorafobia (F40.0),

    • fobie społeczne (F40.1),

    • specyficzne (izolowane) postacie fobii (F40.2)

  • inne zaburzenia lękowe (F41)

    • zaburzenie lękowe z napadami lęku (lęk paniczny) (F41.0),

    • zaburzenie lękowe uogólnione (F41.1),

    • zaburzenia depresyjne i lękowe mieszane (F41.2).

Wspólną cechą wszystkich tych zaburzeń jest wzbudzenie układu autonomicznego,  gdy nie ma realnego zagrożenia życia i zdrowia. 

 

Jeśli lęk występuje stale, jest bardzo silny i utrudnia codzienne funkcjonowanie konieczna jest wizyta u lekarza lub psychologa. Pierwszy przepisze leki, które złagodzą objawy, drugi pomoże radzić sobie z myślami i zachowaniami, do których doprowadza lęk.

 

 

Holistyczne podejście do lęku.

 

Zawsze warto zastanowić się nad przyczynami lęku i holistycznie (całościowo) przyjrzeć się własnemu organizmowi. Holistyczne podejście do lęku ma na celu odkrycie przyczyny i objawów lęku poprzez zbadanie nierównowagi w różnych systemach ciała. W organizmie występuje równowaga między współczulnym (sympatycznym) układem nerwowym (walka lub ucieczka) a parasympatycznym układem nerwowym (odpoczynek i trawienie).

Gdy jeden system jest włączony, drugi jest wyłączony. Zdrowe ciało może szybko oscylować między tymi dwoma systemami. Aktywizować reakcję walki lub ucieczki podczas stresu, albo odpoczynku i trawienie gdy nie ma zagrożenia. Lęk jest obecny w walce lub ucieczce, czyli gdy włączony jest 

sympatyczny układ nerwowy.

 

 

1. Przyczyna: Stres

 

Ogromna ilość osób cierpi na stres psychiczny, emocjonalny lub fizyczny. Przewlekły stres powoduje produkcję kortyzolu (hormonu stresu), który samodzielnie może zaburzyć poziom hormonów szczęścia w mózgu, takich jak serotonina i dopamina.

 

Przewlekły stres może prowadzić do wypalenia lub nadmiernego zmęczenia, co sprawia, że organizm reaguje na stres w zdrowy sposób. Zamiast wytwarzać kortyzol, w celu konfrontacji ze stresem, gruczoły nadnerczy polegają na epinefrynie i norepinefrynie (adrenalinie i noradrenalinie) (2). Te hormony powodują objawy niepokoju, takie jak przyśpieszone bicie serca, przyśpieszony oddech, napięcie mięśni, zmęczenie psychiczne, suchość w ustach i pocenie się dłoni. Przejście organizmu w stan walki lub ucieczki, wzmaga niepokój lub pogorsza istniejące objawy (3). 

Nadmiar stresu w życiu bardzo często łączy się z brakiem snu. Dużo pracy, którą wykonujemy także kosztem godzin snu. Zdenerwowanie przez, które nie mamy szans zasnąć, nawet jeśli leżymy w łóżku, bo przytłaczające myśli odciąga nas od relaksu i zasypiania. Organizm, który nie wypoczywa w nocy jest bardziej podatny na stres w ciągu dnia. 

 

 

2. Przyczyna: niedożywienie i hipoglikemia (niedocukrzenie)

 

Białko, witaminy i minerały są podstawowym źródłem, dzięki  któremu w organizmie zachodzą miliony reakcji chemicznych. Próba wyleczenia lęku bez odpowiednich składników odżywczych jest jak budowanie domu bez cegieł, cementu lub gwoździ.

 

Stres, ze względu na zwiększone zapotrzebowanie na produkcję kortyzolu, może zepsuć te cenne składniki, zwiększając nasze zapotrzebowanie dietetyczne. Niska zawartości witamin i minerałów w produktach żywnościowych, które spożywamy (żywność przetworzona; duża zawartość cukru  w codziennej diecie) powoduje, że organizm nie dostaje wystarczającej ilości niezbędnych składników odżywczych.

Również wzrost i spadek poziomu cukru we krwi może powodować hipoglikemię (4). Objawy hipoglikemii mogą być podobne do objawów lękowych, takich jak zawroty głowy, przyśpieszone bicie serce, drażliwość, pocenie się i zmęczenie.

 

Niedobór żelaza także może nasilać poczucie lęku zwłaszcza u kobiet w trakcje menstruacji i wegetarian. Żelazo jest nośnikiem tlenu we krwi, jego obniżony poziom może doprowadzić do zmniejszenia tlenu w organizmie powodując przyśpieszone tętno i oddech a w efekcie objawy te, mogą być mylone z objawami lękowymi lub atakami paniki.

Średnio na 1 kg masy ciała dorosłego człowieka przypada - od 40 (u kobiet) -  do 50 (u mężczyzn) mg żelaza (5).

 

 

3. Przyczyna: Problemy trawienne.

 

Chociaż serotonina, hormon szczęścia, jest aktywna przede wszystkim w mózgu, badania pokazują, że nasze szczęście i dobre samopoczucie jest także zależne od przewodu pokarmowego. Niektórzy badacze mówią, że mamy dwa mózgi ten drugi w jelitach. Dlatego zakłócenia w funkcjonowaniu komórek trawiennych lub bakterii przewodu pokarmowego może prowadzić do zaburzenia nastroju jak również powodować IBS (Zespół jelita drażliwego (6).   

Wrażliwość pokarmowa (nietolerancje, alergie), problemy ze zdrowiem oraz  kłopoty z integralnością jelit (szczelność, brak odpowiedniej flory bakteryjnej)  mogą prowadzić do rozprzestrzeniania się zapalenia w organizmie, wpływając na układ nerwowy (7). Naukowcy odkryli, że niski poziom zapalenia w mózgu i nadaktywny układ odpornościowy może przyczynić się do depresji i innych problemów ze zdrowiem psychicznego, a nawet do "awarii" w funkcjonowaniu mózgu, prowadząc do utraty pamięci, bólów głowy, trudności z koncentracją i kłopotów z pamięcią.

Ponadto niezdolność trawienia i wchłaniania białka oraz mikroelementów powoduje brak możność wytworzenia neuroprzekaźników, takich jak serotonina, które do produkcji wymagają białka, witamin i minerałów. 

 

 

4. Przyczyna: Brak równowagi hormonalnej.

 

Ze względu na wysoką ekspozycję na ksenooestrogeny - toksyczne estrogeny, obce estrogeny,  wiele kobiet cierpi na zjawisko zwane "dominacją estrogenu", objawiające się zbyt dużym poziom estrogenów w organizmie lub niewystarczającym poziomem progesteronu, co powoduje zachwianie równowagi hormonalnej. Poziom estrogenów u Amerykanek jest dwukrotnie wyższy niż u kobiet pochodzących z krajów rozwijających się.

 

Objawami dominacji estrogenów są: przyrost wagi, ciężkie i bolesne miesiączki, nieregularne miesiączki, włókniaki, trądzik, PMS, niepłodność i zwiększona częstość występowania nowotworów żeńskich, takich jak rak piersi i jajników (8).

Estrogen i progesteron, oprócz tego, że są hormonami żeńskimi, które kontrolują wtórne cechy płci, takie jak rozwój piersi i bioder oraz płodność, wywierają również wpływ na mózg. Mogą powodować drażliwość i objawy lękowe, podczas gdy progesteron działa łagodząco i uspokajająco. Dominacja estrogenów, jeśli nie jest kontrolowana, może pogorszyć istniejący niepokój lub być jego przyczyną. 

 

 

5. Przyczyna: Podstawowe wierzenia i umysłowe schematy. 

 

Nasze mózgi są połączone z naszymi doświadczeniami życiowymi i lekcjami jakim poddało nas życie, szczególnie jeśli tym doświadczeniom towarzyszyły silne emocje takie jak trauma. Te emocjonalne wspomnienia są często ukryte i niewerbalne, zachowane  poniżej poziomu naszych świadomych myśli. Raz ukształtowane wspomnienia mogą trwać całe życie, wpływając na nasze myśli, emocje i reakcje behawioralne jak wyzwalacze.

 

Lęki i inne zaburzenia psychiczne mogą często być objawami tych emocjonalnych wspomnień, nazywanych także "podstawowymi wierzeniami" lub " schematami umysłowymi". Te przekonania dyktują nam w sposób automatyczny i bezwarunkowy, jak działa świat, a jeśli ich nie zauważamy i o nich nie wiemy mogą ograniczać nas życiowo zamykając przed nami wiele możliwości. 

 

Kiedy w jakiejś sytuacji te schematy umysłowe zostaną wyzwolone, mogą wystąpić objawy lękowe. Doszukiwanie się sedna objawów i przeanalizowanie naszych wspomnień i doświadczeń jest kluczem do odblokowania nieznanych przyczyn psychicznych zaburzeń nastroju.

 

 

Leczenie polega przede wszystkim na identyfikacji konkretnych objawów, szukaniu potencjalnych przyczyn i poznaniu technik, które pomogą poradzić sobie z lękiem. 

 

 

bottom of page