Czy Ty i Twoje dziecko śpicie wystarczającą ilość godzin?

​

Sen to jedna z najważniejszych "czynności" w naszym życiu. Podczas snu nasz organizm regeneruje się i odpoczywa. Często złościmy się, że spanie zabiera nam czas, którego i tak większości z nas brakuje. Jednak czy faktycznie sen to strata czasu?

 

Eksperyment z 1959r. roku pokazał, że człowiek, nie śpiący kilka dni narażony jest na niewyobrażalne stany psychiczne. W 1959r., 32-letni dj i prezenter radiowy, Peter Tripp wziął udział w akcji charytatywnej. Aby zarobić pieniądze pozwolił zamknąć się w szklanej skrzyni na Times Square i rozpoczął 200 godzinny maraton czuwania zwany  “wakeathon”. Miał poprowadzić swoją audycję przez 8 dni. Przez cały ten czas był pod opieką lekarzy, jednak w 1959 r. nie znano jeszcze skutków długotrwałego braku snu i nikt mu nie powiedział jak złym pomysłem jest nie spać przez 8 dni. Po dwóch dniach Peter zaczął doznawać halucynacji wzrokowych, widząc np. pająki i pajęczyny w swoich butach. Po 100 godzinach jego pamięć uległa dużemu pogorszeniu i miał spore problemy z prostymi testami wykonaniowymi (testem wykonaniowym może być prosta układanka, lub ułożenie klocków zgodnie ze wzorem). Z każdą kolejną godziną jego halucynacje stawały się coraz bardziej przerażające: garnitur teedowy pewnego lekarza wydawał mu się uszyty z włochatych gąsienic, a gdy poszedł do hotelu aby zmienić ubranie zobaczył palącą się szufladę komody. Próbując wyjaśnić sobie tę wizję, doszedł do wniosku, że ogień został specjalnie podłożony przez lekarzy, aby go przerazić i wypróbować.

Proste zadanie algebraiczne, które wcześniej rozwiązywał z łatwością, obecnie wymagało nadludzkiego wysiłku, Tripp załamał się, przerażony, że jest nie zdolny do jego rozwiązania mimo, że dokonywał wszelkich starań, aby się z nim uporać. Po 170 godzinach ciężko było patrzeć na męczarnie Trippa, który nie był już pewien czy jest sobą i starał się na różne sposoby uzyskać jakiś dowód własnej  tożsamości. Zachowywał się tak jakby nie spał, ale zapisy bioelektryczne jego mózgu były charakterystyczne dla snu. W swoich psychotycznych wizjach Tripp był pewien, że lekarze spiskują przeciwko niemu, aby wysłać go do więzienia. Pod koniec 200 godzinny, bez snu, halucynacje i rzeczywistość zlały się w jedno i Tripp był przekonany, że jest ofiarą sadystycznej zmowy lekarzy. Po 200 godzinach Tripp wreszcie mógł się położyć do łóżka i spał 48 godzin. Gdy obudził się, wydawało się że wszystko wróciło do normy, jednak jego żona nie była tego pewna, ich małżeństwo zaczęło się rozpadać, aż ostatecznie wzięli rozwód.    

 

Peter Tripp i jego maraton charytatywny jest jaskrawym przykładem braku snu. Większość z nas nie musi podejmować takich wyzwań. Co jednak jeżeli tego snu jest zbyt mało? Osoby pozbawione snu mogę mieć problem z nadwagą, wyglądają mniej zdrowo, a tym samym mniej atrakcyjnie. Spada też nasz odporność, tracimy zdolność szybkiej reakcji i zdolność do zapamiętywania informacji. Niewyspanie sprzyja podejmowaniu ryzykownych zachowań, a nawet może doprowadzić do szaleństwa.

​

​

 

​

​

​

​

​

​

​

​

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Międzynarodowa organizacja zajmująca się snem (The National Sleep Foundation (NSF)) we współpracy z licznymi ekspertami różnych dziedzin (anatomii, fizjologii, pediatrii, neurologii, gerontologii i ginekologii)  opublikowała raport z zalecaną ilością godzin snu dla różnych grup wiekowych (1), (2).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Warto pamiętać, że ważna jest nie tylko ilość, ale i jakość snu i to co zalecają lekarze medycyny wchodu - dorosły człowiek powinien chodzić spać między 21:30 a 23:00, gdyż godziny snu do północy mają ogromy wpływ na samopoczucie i stopień wyspania.

Sprawdź sam. Zrób mały eksperyment. Jeśli jesteś dorosły zaśnij przed 23:00 i prześpij przynajmniej 6 godzin. Porównaj to do nocy gdy zasnąłeś dobrze po północy. Jakie masz spostrzeżenia po tym eksperymencie?