Najinteligentniejsze wśród ludzi,  rozwój dzieci w wieku 2-7 lat 

 Czy wiesz, że dzieci w wieku 2 do 7 lat są najinteligentniejszymi przedstawicielami naszego gatunku? Tak, właśnie te małe dzieci. Nigdy później ich mózgi nie będą tak chłonne wiedzy i umiejętności jak w tych wczesnych latach swojego życia.  

​

Kiedy Albert Einstein był dzieckiem, niewielu ludzi - jeśli w ogóle - przewidywało niezwykły wkład, jaki wniesie do nauki. Jego rozwój językowy był opóźniony, martwiło to jego rodziców do tego stopnia, że ​​skonsultowali się z lekarzem. Jego siostra wyznała kiedyś, że Einstein „miał takie trudności z językiem, że ludzie wokół niego bali się, że nigdy nie nauczy się mówić”.

​

Jak to dziecko przeszło od potencjalnych opóźnień rozwojowych do stania się Einsteinem? Częścią odpowiedzi na to pytanie są dwa prezenty, które Einstein otrzymał od każdego z rodziców, gdy miał 5 lat. Kiedy Einstein przez cały dzień leżał w łóżku z powodu choroby, jego ojciec dał mu kompas. Dla Einsteina było to tajemnicze urządzenie, które rozbudziło jego ciekawość naukową. Wkrótce potem matka Einsteina, która była utalentowaną pianistką, podarowała Einsteinowi skrzypce. Te dwa dary rzuciły wyzwanie mózgowi Einsteina.

 

Mózg dziecka rozwija się gwałtownie w trakcie okresów krytycznych. Pierwszy pojawia się w wieku około 2 lat, a drugi w okresie dojrzewania. Na początku tych okresów liczba połączeń (synaps) między komórkami mózgu (neuronami) podwaja się. Dwulatki mają dwa razy więcej synaps niż dorośli. Dzieje się tak, ponieważ te połączenia między komórkami mózgowymi są przestrzenią do uczenia się, dwa razy więcej synaps umożliwia mózgowi uczenie się szybciej niż w jakimkolwiek innym okresie życia. Dlatego doświadczenia dzieci w tej fazie mają trwały wpływ na ich rozwój. Ten pierwszy krytyczny okres rozwoju mózgu rozpoczyna się w wieku około 2 lat, a kończy w wieku około 7 lat.

 

Jest to doskonała okazja, aby położyć podwaliny pod holistyczną edukację dzieci. Cztery sposoby maksymalizacji tego krytycznego okresu obejmują:

1. zachęcanie do uczenia się,

2. skupianie się na szerokości (zainteresowanie różnymi tematami) zamiast na głębi (szczegółowym i wnikliwym dociekaniu jednego tematu ),

3. zwracanie uwagi na inteligencję emocjonalną,

4. nie traktowanie wczesnej edukacji małych dzieci jako wstępu do „prawdziwego” uczenia się.

​

 

ZACHĘCAJ DO PASJI UCZENIA SIĘ 

​

Małe dzieci muszą czerpać radość z procesu uczenia się, zamiast skupiać się na wynikach. Nauczyciele i rodzice mogą podkreślić ile zadowolenia można czerpać z próbowania nowych zajęć i uczenia się czegoś nowego. Musimy pomóc dzieciom zrozumieć, że błędy są pożądaną, normalną częścią nauki. 

 

Ten okres to także czas, w którym uczymy dzieci, że talenty i zdolności rozwijane są poprzez wysiłek. Nie są dane z natury i wymagają pracy.

​

Wychowawcy powinni unikać etykietowania dzieci lub wygłaszania uniwersalnych stwierdzeń na temat ich zdolności. Nawet komplementy takie jak „Jesteś taki mądry” przynoszą efekt przeciwny do zamierzonego. Zamiast tego podkreśl wytrwałość i stwórz bezpieczną przestrzeń do uczenia się i odkrywania nowych rzeczy Dzieci nauczą się kochać naukę, jeśli będziemy bardziej entuzjazmować się tym procesem niż skupiać się na wynikach.

​

  

​

​

SKONCENTRUJ SIĘ NA WSZECHSTRONNOŚCI 

​

Jednym ze sposobów na uniknięcie koncentrowania się na wynikach, w tej fazie rozwoju, jest pokazanie wielu różnych możliwości (muzyka, plastyka, sporty, technika...) zamiast mistrzowskim ćwiczeniu się w jednej dziedzinie. Różnorodne zajęcia są podstawą do rozwijania umiejętności w wielu dziedzinach. To czas, aby zaangażować dzieci w muzykę, czytanie, sport, matematykę, sztukę, nauki ścisłe i języki. W swojej książce Range David Epstein argumentuje, że zakres doświadczeń jest często pomijany i niedoceniany. Skoncentrowanie się na doskonałości w pojedynczym działaniu może być właściwe w pewnym momencie życia. Ale ludzie, którzy rozwijają się w naszym szybko zmieniającym się świecie, to ci, którzy jako pierwsi uczą się czerpać z wielu dziedzin oraz myśleć kreatywnie i abstrakcyjnie. Innymi słowy, nasze społeczeństwo potrzebuje wszechstronnych jednostek. Wszechstronność jest szczególnie ważna dla dzieci w wieku od 2 do 7 lat. Ich rozwijające się mózgi są gotowe do korzystania z szerokiego zakresu umiejętności. Ten „okres próbkowania”, jak nazywa to Epstein, jest to czas, w którym rozwijają się dziecięce zainteresowania. Na specjalizację, w wybranej przez dziecko dziedzinie,  będzie czas w późniejszym wieku.

​

​

NIE PRZEGAP INTELIGENCJI EMOCJONALNEJ

​

Bardzo chcemy, aby nasze dzieci dobrze czytały i uczyły się podstaw matematyki. Ale nie powinniśmy lekceważyć inteligencji emocjonalnej. Korzyści, płynące z uczenia się w tym pierwszym krytycznym okresie rozwoju mózgu, powinny obejmować umiejętności interpersonalne, takie jak życzliwość, empatia i praca zespołowa. Autorzy książki  The Whole-Brain Child . (Daniel Siegel i Tina Payne Bryson) wyjaśniają dlaczego rozwijanie empatii u dzieci jest tak ważne. Empatia zaczyna się od uznania swoich uczuć. Dlatego sugerują, aby pomóc dzieciom, w tej grupie wiekowej, najpierw nauczyć się nazwać swoje emocje („Czuję się smutny”), a następnie powiedzieć co sprawiło, że poczuły się w ten sposób („Jest mi smutno, bo chciałem lody, a Ty odmówiłeś”) . Gdy dzieci nauczą się  nazywać emocje, rodzice, opiekunowie i nauczyciele mogą zacząć zadawać pytania, które zachęcą je do rozważenia uczuć innych. Jednym ze sposobów zachęcania do troski o inne osoby jest włączenie dzieci w to, co dorośli robią dla innych. Nawet zwykłe pomaganie w obowiązkach domowych może uczynić małe dzieci, a potem ich dorosłą wersję,  bardziej pomocnymi i rozważnymi ludźmi.

Bycie życzliwym jest jedną z cech ludzi szczęśliwych. 

​

​

WCZESNA EDUKACJA NIE JEST PRZEWODNIKIEM „PRAWDZIWEGO” UCZENIA 

​

Mózgi dzieci mogą w wyjątkowy sposób absorbować informacje w tej krytycznej fazie. Jeśli inteligencję zdefiniujemy jako zdolność uczenia się, dzieci w wieku od 2 do 7 lat mogą być najbardziej inteligentnymi ludźmi na planecie. Badania sugerują, że niektórych umiejętności nie można nauczyć się później tak dobrze jak w tym pierwszym krytycznym okresie rozwoju mózgu. Na przykład dzieci w tym przedziale wiekowym najlepiej radzą sobie w nauce języka. Jest to świetny moment do opanowanie drugiego języka na tym samym poziomie, co język ojczysty. Gdy dzieci osiągną wiek 8 lat, ich biegłość w nauce języka spada, a drugi język nie jest przyswojony i używany  tak dobrze, jak język ojczysty. Ten sam efekt, nauki we wczesnym wieku, występuje podczas uczenia się umiejętności muzycznych.

​

Zauważ, że rodzice Einsteina nie zapisali go na lekcje fizyki - dziedziny, z której  otrzymał nagrodę Nobla. Zamiast tego ojciec Einsteina zaprosił, go do swojej pracy jako inżyniera. Jego matka zapisała go na lekcje gry na skrzypcach, ponieważ chciała, żeby kochał i cenił muzykę. Obie czynności miały na celu całościowy i wszechstronny rozwój jego młodego umysłu. 

 

Kuszące jest myślenie o wczesnej nauce jako o fundamencie  „prawdziwej” edukacji. Pamiętaj jednak, że jeśli przeciążysz dziecko szczegółowa wiedzą z jakiejś dziedziny, może się tym zmęczyć i znudzić,  i w efekcie porzuci tę dziedzinę. Jeśli nie będziesz naciskać, a w pierwszym okresie rozwoju postawisz na wszechstronny rozwój - mogą być to lata, które będą miały największe znaczenie dla przyszłości Twojego dziecka.

​

Źródło:

https://www.edutopia.org/article/why-ages-2-7-matter-so-much-brain-development?fbclid=IwAR26l2EN3IIK9wkzbwH1OQdSIR6im0QOBdw3FGuj_yq60IKkPeEp-l879sM